Elektrolyten
Hypomagnesiëmie

Redistributie van magnesium
In het geval van redistributie van magnesium verplaatst magnesium zich naar een andere ruimte. Dit kan op basis van het onderliggende ziektebeeld verschillen. Belangrijke oorzaken zijn:

Refeeding
Het opnieuw introduceren van voeding bij patiënten die langdurig niet hebben gegeten, leidt tot een overmatige endogene insulinerespons. Deze respons leidt tot verplaatsing van o.a. magnesium naar intracellulair. Om dit te ondervangen wordt een refeedinglab geprikt. 

Hungry bone syndroom
Een schildlkier- of bijschildklieraandoening met langdurige botresorptie, kan na operatief ingrijpen (= thyreoïdectomie en/of parathyreoïdectomie) leiden tot het ontstaan van o.a. hypomagnesiëmie door toegenomen redistributie van magnesium naar de botten. 

Pancreatitis
In het geval van een pancreatitis kan magnesium verlies optreden door het daadwerkelijk verlies van het magnesium in het necrotische materaal. Hiernaast komt pancreatitis voor bij patiënten die teveel alcohol gebruiken. Patiënten met alcoholabusus hebben vaak een magnesiumdeficiënt dieet en hiernaast intestinaal- en renaal verlies van magnesium door chronische diarree en een tubulaire disfunctie. Behandeling gaat via de MDL-arts. 

We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.

Magnesium verlies via de huid
Magnesiumverlies via de huid kan gezien worden bij patiënten met ernstige brandwonden. De behandeling van deze patiënten wordt gedaan in een specialistisch centrum.

We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.

Gastro-intestinaal verlies van magnesium
Magnesiumverlies via het maag-darmstelsel is een veelvoorkomende oorzaak van hypomagnesiëmie. Magnesium wordt opgenomen in de het laatste deel van de dunne darm. Deze groep kan grofweg onderverdeeld worden in twee subgroepen, waaronder:

Medicamenteus
Het gebruik van een protonpomp remmer (= PPI), met name gecombineerd met diuretica, kan bij ziek zijn snel leiden tot ernstige hypomagnesiëmie. Een PPI kan omgezet worden in famotidine als alternatief bij een harde indicatie voor maagbescherming. 
Ook het chronisch gebruik van laxantia kan leiden tot een hypomagnesiëmie door versnelde darmpassage en afgenomen magnesium opname. Het staken van de laxantia is de oplossing. 

Onderliggende aandoening van de darm / malabsorptie
In het geval van een onderliggende darmaandoening is de opname van magnesium verminderd door directe schade aan het darmepitheel, een versnelde darmpassage of door aanwezigheid van vetzuren die o.a. magnesiumzouten binden, waardoor deze niet meer opgenomen kunnen worden.

Patiënten met (chronisch) diarrree, steatorroe, dunne-darm chirurgie, ileostoma of bijvoorbeeld een inflammatoire darmziekte hebben een hoge kans op gastro-intestinaal verlies van magnesium. 
Indien bovenstaande aandoeningen geen verklaring geeft voor de hypomagnesiëmie wordt de MDL arts gevraagd mee te denken en eventueel onderzoek ingezet om zeldzame (genetisch) aandoeningen uit te sluiten.

We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. De behandeling is gericht op het onderliggende probleem. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.

Behandeling van milde tot matige hypomagnesiëmie
De behandeling van een hypomagnesiëmie niet vallend onder stap 1, kan bestaan uit intraveneuze of orale behandeling, welke afhankelijk is van de mate van hypomagnesiëmie:
- Magnesium ​​≤ 0.4 mmol/l → Intraveneus magnesiumsulfaat 4-8 gram in 12-24 uur.
- Magnesium > 0.4 mmol/l → Oraal magnesiumgluconaat (tabletten of drank) 5-28 mmol/24uur.

Medicamenteus
Renaal magnesiumverlies wordt in de meeste gevallen veroorzaakt door medicatiegebruik. Hierin kan men grofweg twee groepen onderscheiden, waaronder:
- Overmatige excretie van magnesium = lisdiuretica en thiazidediuretica.
- Magnesiumverlies door een tubulusdisfunctie = nefrotoxische medicatie, zoals aminoglycosiden, amfotericine B en pentamidine, f oscarnet, cyclosporine, tacrolimus, sirolimus, cisplatine, cetuximab, panitumumab, matuzumab en d igoxine.

We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. De behandeling betreft, indien mogelijk, het staken van het medicijn. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.

Polyurie of nierfunctiestoornissen
Renaal magnesium verlies kan ook voorkomen in situaties waarin de urineproductie is toegenomen. Toename van de urineproductie / polyurie kan worden gezien bij onder andere bij een verhoogde aanwezigheid van osmolen in het bloed of door een intrinsieke nierziekte:
- Verhoogd aandeel osmolen = ongecontroleerde diabetes mellitus, een verhoogd ureum, het gebruik van mannitol of hypercalciëmie. 
- Intrinsieke nierziekte = diabetes insipidus, status na ATN en status na obstructieve nefropathie. 

De behandeling betreft het oplossen van de onderliggende oorzaak, welke terug te vinden is bij het specifieke probleem.  
We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.

Alcoholmisbruik
Verlies van magnesium bij alcoholmisbruik kan ontstaan op verschillende manieren. Ten eerste treedt een reversibele tubulusdisfunctie op, waardoor magnesium renaal verloren gaat. 
Hiernaast hebben patiënten met alcoholmisbruik een magnesiumdeficiënt dieet én intestinaal magnesiumverlies door aanwezigheid van chronische diarree klachten. 

De behandeling betreft het stoppen met alcoholgebruik.
  
We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.

Genetische aandoeningen
Indien bovenstaande aandoeningen geen verklaring geeft voor de hypomagnesiëmie kan gedacht worden aan zeldzame (genetisch) aandoeningen, waaronder het syndroom van Bartter en het syndroom van Gitelman. Verdere diagnostiek vindt plaats in een gespecialiseerd centrum. 
  
We zijn aan het einde gekomen van het diagnostische stappenplan en hebben de diagnose bij jouw patiënt gesteld. Voor de behandeling van de hypomagnesiëmie, klik hier.